Είπα να ξεφύγω λίγο απο το πλαίσιο ποιηματάκια και διάφορα άλλα ψυχεδελικά κείμενα και παραθέτω ένα κειμενάκι που έγραψα το καλοκαίρι.
Τις προάλλες καθώς επέστρεφα από την παραλία σπίτι αποφάσισα να σταματήσω σε ένα περίπτερο να αγοράσω ένα περιοδικό. Πάρκαρα λοιπόν το αμάξι μου λίγο παραπέρα και άρχισα να πηγαίνω προς το περίπτερο. Στην πορεία λοιπόν είδα σε ένα χωράφι εκεί πέρα δεμένο σε ένα δέντρο ένα σκυλί. Το καημένο το ζωντανό ήταν παρατημένο στην τύχη του με λίγο νερό, φαγητό (κάτι κόκκαλα της κακιάς ώρας) και ένα τσίγκινο βαρέλι για ΄΄σπίτι΄΄. Χωρίς δεύτερη σκέψη πήγα να χαϊδέψω λίγο το ζωάκι να δει ότι κάποιος το αγαπάει λίγο σε αυτόν τον κόσμο (περιττό να πω ότι έκανε σαν τρελό). Έκατσα λίγο μαζί του πήρα το περιοδικό μου και έφυγα. Όταν με το καλό έφτασα σπίτι και μπήκα μέσα ήρθε το σκυλί μου να με υποδεχτεί. Παίξαμε λίγο και έτσι όπως την είχα αγκαλιά στον καναπέ άρχισα να σκέφτομαι το σκυλάκι στο δέντρο. Τι παραπάνω έχει το δικό μου από εκείνο; Είναι μήπως πιο όμορφο; Πιο έξυπνο μήπως; Τι παραπάνω έχει έτσι ώστε να ζει μια τόσο άνετη και ευτυχισμένη ζωή; Και όμως η απάντηση είναι απολύτως καμία. Απλά είχε την ΄΄τύχη΄΄ να πέσει πάνω σε ανθρώπους οι οποίοι το αγαπάνε και το νοιάζονται. Αλλά και πάλι κάθε ζωάκι (και όχι μόνο τα σκυλιά) δεν αξίζει ένα σπιτικό στο οποίο θα μπορεί να βρει ζεστασιά και αγάπη; Για να σκεφτούμε λίγο πόσα αδέσποτα υπάρχουν τριγύρω μας και πόσα από αυτά ή θα πεθάνουν ή θα υποφέρουν από την πείνα και τις αρρώστιες. Να σκεφτούμε λίγο τα κυνηγόσκυλα τα οποία οι κυνηγοί τα παρατάνε ή τα σκοτώνουν όταν γεράσουν. Να σκεφτούμε λίγο τα σκυλιά που βασανίζονται στα λεγόμενα Puppy Mills για μα έχουν τα Pet Shops επαρκές εμπόρευμα (από πότε η ζωή είναι εμπορεύσιμο αγαθό;). Όλα αυτά δεν περιορίζονται μόνο στα σκυλιά αλλά και στα υπόλοιπα ζώα. Δυστυχώς η πολιτεία αφήνει τα ζωάκια απροστάτευτα και ακάλυπτα σαν να μην έχουν ψυχή. Λες και αυτά δεν έχουν συναισθήματα, δεν έχουν ανάγκες, λες και δεν υπάρχουν. Το θέμα είναι ότι ΟΛΑ ξεκινάνε από την οικογένεια. Όταν βλέπεις την μάνα να κάνει σαν υστερικιά << Πάρτε από δώ το κοπρόσκυλο μην κολλήσει τίποτα το παιδί>> ακόμα και αν της εξηγείς ότι το σκυλάκι είναι καθαρό και εμβολιασμένο αγνοώντας ότι μέσω της συναναστροφής με ένα κατοικίδιο τα παιδία και μαθαίνουν τι θα πει εύθηνη αλλά παράλληλα αναπτύσσουν και ένα πιο ισχυρό ανοσοποιητικό σύστημα. Σε όλο αυτό βεβαίως συμβάλει και το γεγονός ότι ο δυτικός πολιτισμός έχει χτιστεί σε ένα ανθρωποκεντρικό περιβάλλον σύμφωνα με το οποίο ο άνθρωπος είναι ο κυρίαρχος και η φύση υπάρχει άπλα για να υπηρετεί τις ανάγκες του. Αυτή ακριβώς η αντίληψη μας έχει δημιουργήσει μια ιδέα ότι εμείς οι άνθρωποι είμαστε κάτι το ξεχωριστό, κάτι το απίθανο, κάτι το οποίο μπορεί να κάνει ό,τι θέλει χωρίς συνέπειες γιατί απλά έχει αυτό το δικαίωμα από την ΄΄ φύση΄΄ του. Ισχύει όμως κάτι τέτοιο; Λοιπόν κάνε το εξής : βγάλε όλα τα ρούχα που φοράς και όπως είσαι κοιτάξου στον καθρέπτη και σκέψου τι είναι αυτό που βλέπεις. Τι το τόσο συναρπαστικό έχουμε σαν Homo sapiens και καταδυναστεύουμε τόσο ανελέητα τον κόσμο στον οποίο ζούμε; Συγνώμη αν πλάτειασα πολύ αλλά είναι κάποια θέματα στα οποία δύσκολα δεν ξεφεύγεις. Ελπίζω να προβληματιστήκατε έστω και λίγο. Καλό είναι. Σας αφήνω πάω να βγάλω βόλτα το σκυλί μου.
