Γκρεμος

Ησουν ζωντανη στα χερια μου,μια οπτασια χωρις προηγουμενο,ενα ονειρο αληθινο, η ζωη μου ολοκληρη
ησουν το φως που με θαμπωνε καθε πρωι, και η ανασα μου μεσα στην ομιχλη
μαζι ειχαμε παει παντου,σε μερη μακρινα και αλλιωτικα, αποκοσμα και συναρπαστικα
η φωνη σου ηταν ο ηχος που τοσο αγαπουσα σαν τη γλυκια συγχορδια μιας κιθαρας
σε κρατουσα σφιχτα μη σε χασω, μεσα στην αγκαλια μου νομιζα εισαι ασφαλης,
ποσο λαθος εκανα Θεε μου
Μια μερα ετσι απλα γλιστησες,εφυγες μακρια
προσπαθησα να σε πιασω,να μην πεσεις, αλλα σε εχασε
χαθηκες μεσα στην αβυσσο, εκει μεσα στη ληθη
και τωρα μενω μονος,ξεχασμενος να κοιταω το κενο μπροστα μου
χωρις να ξερω τι να κανω, με μονη συντροφια ενα τσιγαρο ενα ποτο και τις αναμνησεις μου
να βλεπω τον ηλιο ο οποιος ανατελει αλλα να μενει τοσο κρυος
Ειμαι στην ακρη του γκρεμου και περιμενω!