Ακόμα δε κατάλαβα, Τι έγινε, πώς βρέθηκα εδώ να σε ζητώ. Συναίσθημα και λογική, παιχνίδι σκληρό. Ματώνω πάντοτε αυτά τα βράδια. Τα βλέφαρα χαμηλώνουν. Άλλοτε δροσίζονται από το δάκρυ, άλλοτε η ανυπαρξία τα ξεραίνει. Ρυθμός βγαίνει απο μέσα μου, σ αναζητά...Οι νότες του ρωτούν. Μα που να είσαι; Απροσδόκητα σε περιμένω να ρθεις, να ηρεμίσω.
Σαν τα όνειρα που φέυγουν, μα ξαναπλάθονται, σαν τις ελπίδες που πεθαίνουν, μα τις έχουμε ανάγκη. Νιώθω, συλλογίζομαι, μα πού να είσαι;
Ευχαριστω την Ραφαελλα που μου το εστειλε! Παντα τα καλυτερα!
Αι στο καλο, μελαγχολησα!:Ρ
ΑπάντησηΔιαγραφήΩραιο παντως.:)